Ember Adası

RP İN

Ürkütücü bir soğukluk sahili ve adanın diğer kısımlarını sarmıştı. Ölümcül bir fırtına kopmuş, etrafı yerle bir edip önüne çıkanı parçalayıp,insanların cesedini bile uzaklara fırlatıyordu.

Normalde görmeye alışık olduğumuz sıcak ve bunaltıcı hava,ortalarda gözükmüyor,kendisini aratıyordu.Etrafta rüzgarların bağrışları hariç hiç ses yoktu...Sahildeki sivri kum taneleri etrafta amaçsızca savrulurken yavaş ve temkinli adımlarla bu fırtınanın dinmesini bekleyip,hayatta kalmaya çalışıyordum.Ani bir yıldırım etrafı az bir süreliğine aydınlatıp ,insanları kendine getirtmişti.Donduran soğuğa ve vücudumun her yerine sertçe çiseleyen kum tanelerine karşı ilerlemeye devam ediyordum. Yorgunluğumu bir kenara bırakıp,hızımı artırmaya karar vermiştim.Ani bir sıçrayışın ardından fırtınayla boğuşup,kendimi bu belanın içinden azda olsa çıkarabilmiş,kurtulabilmiştim. Adadaki evlerin parçaları sırtıma ve kafama gelsede aldırış etmeden yoluma devam ettim.

Kendimi o fırtınanın içinden uzaklaştırmış olmama rağmen sert rüzgarlar büyüyerek yine aynı şekilde zarar veriyordu. Kum dalgaları beni boğuyor hatta sadist bir katil gibi öldürmeye çalışıyordu. Bir fırtınanın esiri olmak beni müthiş bir acıya ve utanca kaplıyordu. Hayııırrr ! vazgeçemezdim. Böyle bir durumdayken ateşleri mi kontrol edemesem de , Böyle saçma sapan bir yerde ve saçma sapan bir nedenden ölemezdim. Hemen ayağı kalkıp,gökyüzüne bakarak " HıHHHhıHH APTALLL !!! Beni bu şekilde öldürmeye gücün yetmez !!! " diyerek haykırdım. Haklıydımda doğanın beni öldürmesi imkansızdı.

Ateş bükme gücümü böyle bir alanda kullanırsam kendime de zarar verirdim. Ama bu şekilde gidersem de,mecbur kalacaktım. Bütün aklımı zorlayıp bir kurtuluş yolu düşünürken,

"Ne kadar süre isyan edeceksin daha ?" diyen bir ses yükseldi. Cevap vermem konsantrasyonumu bozup,fırtınanın beni uçurmasına sebep olurdu. Ama benim aksime o ,sert rüzgarların,öldürücü gücüne karşın rahat bir şekilde yürüyebiliyordu.Böyle söylenmesine şaşmadım. Aklımı kullanıp derin düşüncelere dalmışken,onunda bundan sıkılıp bir şeyler yapmaya çalıştığını gördüm başta anlamasam da,Fırtınanın kesilip bir anda durduğunu görünce bu herifin normal bir güce sahip olmadığını rahatça fark etmiştim. Şaşkın ifadelerle,uzun bir süre gökyüzüne baktıktan sonra," Hey neyin nesisin sen" diye söylendim

Küçüklüğümden beri çevremden zarar görmüştüm.Belkide beni nefrete iten düşünce,tanıdığım herkezin bana düşman olmasıydı.Bu nedenle mutlu yaşamın nasıl olduğunu anlayamamıştım.
Ama bu adamın gözlerinde bilgelik ve umut vardı. Tuhaf güçleri ve bakışları,içimi bir sıcaklıkla kaplamıştı. Dalgın bir şekilde onu daha iyi anlamaya çalışırken sorumun cevabını da almıştım.
"Dünyada dört elementin ustası,Avatar'ım."
Söylediklerine karşı kafamda bir soru işareti oluşmuştu. Hafızamı zorlayıp Avatar'ın ne olduğunu anlamaya çalışırken,Bir parıltı görmüştüm. Elinde tuttuğu büyük bir ateş topu içimi bir anda ısıtmıştı.Ardından kendimi büyük bir hevesle onun söyleyeceklerini dinlerken bulmuştum.
"Bu senin doğanda var.Kullanmakta çekinmemelisin.Ateş yaşam kaynağıdır ve bu güc özel olarak bahşedildi.Korkma..."
Bu sözler bana her ne kadar gurur aşılamış olsa da duygularımın beni kontrol etmesine izin vermeyerek
"Gücüm, tanıdığım herkeze zarardan başka bir işe yaramadı.Ve burada da kullanırsam yine zarar verecek.Sana,bu adadakilere ve hatta kendime bile."
Diye söylendikten sonra, kasabamda ki insanların konuşmasında geçen avatar kavramı aklıma gelmişti. Efsanevi bir güce sahip,dört elementi aynı anda bükebilen dünyadaki tek kişi
Avatar olmalıydı.